اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

حافظ :

اگر آن تـــــــــرک شیرازی بـــــــدست آرد دل ما را    

بـه خـال هـندویش بـخشم سمـــــرقند و بـخارا را

صائب تبریزی:

اگر آن تـــــــــــــــــرک شیرازی بدست آرد دل ما را     

به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پــا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد      

نه چون حافظ که می بـخشد سمرقند و بـــخارا را

شهریار:

اگر آن تـــــــــــــــــــرک شیرازی بدست آرد دل مـــا را      

بـه خـال هـــندویـش بـخشم تـمام روح اجــــــــــــزا را

هـر آنکس چیز می بـخشد بسان مـرد مــــــی بـخشد  

نه چون صائب که میبخشد سر ودست و تن و پا را

سر و دست و تن و پـا را به خـاک گـور مـــــی بخشند      

نـه بر آن تـــرک شیرازی که برده جـمله دلــــــــــــها را

محمد عیادزاده:

اگـر آن تـــــــــــرک شـیرازی بـدست آرد دل مــا را       

خوشا بر حـال خوشبـختش، بـدست آورد دنــیا را

نــــــه جـان و روح می بـخشم نـه امـلاک بـخارا را       

مگر بـنگاه امــلاکم؟چـه مـعنی دارد ایـن کــــــارا؟

و خـــال هــندویش دیـــــگر نــدارد ارزشـی اصــلاً        

کـه بـا جـراحی صـورت عـمل کـردند خـــــال ها را

نـه حـافظ داد املاکی، نـه صـائب دست و پا ها را       

فقط می خواستند این ها، بگیرند وقت مـــا ها را

برگرفته از : http://smsha.nega.ir/?p=1120 

دو طنز "پیغامگیر بزرگان ادب" و "خواستگاری خر" در ادامه مطلب